ŁAZIENKA-GRZEJNIKI ŁAZIENKOWE Cz2

Grzejniki łazienkowe

Rurowe grzejniki łazienkowe zbudowane są z pionowych przewodów rozdzielających (kolektorów), połączonych szeregiem poziomych rurek.

Wzornictwo i materiały

Grzejniki tego typu charakteryzują się różnorodnym wzornictwem. Najbardziej popularną i najprostszą formą są tzw. drabinki. Rurki poziome mogą być też wyginane w różne kształty, tworząc bardziej urozmaicone wzory, na przykład grzejniki narożnikowe lub okrągłe. W większości firm można zamówić grzejnik „na miarę” o nietypowych rozmiarach, wzorach i nietypowej wielkości. Wszyscy producenci proponują grzejniki białe. Wyroby w innych kolorach (jeśli nie ma ich w podstawowej ofercie), można zamówić. Istnieje również możliwość wykonania grzejnika chromowanego. Urządzenia w tej wersji są jednak zwykle droższe od lakierowanych. Przy ich zakupie trzeba pamiętać o odpowiednim doborze wielkości, gdyż grzejniki takie słabiej emitują ciepło. Powłoka metaliczna tworzy bowiem rodzaj ekranu.
Grzejniki wykonywane są najczęściej ze stali, chociaż można spotkać na rynku i miedziane. Rurki stalowe łączone są ze sobą za pomocą spawania, zaś miedziane – lutowania. Niewidoczne spoiny decydują o estetyce urządzenia. Powierzchnię zewnętrzną maluje się zwykle farbą proszkową, a następnie poddaje procesowi wypalania w temperaturze od 180°C do 230°C. Dzięki temu uzyskuje się powłoki gładkie, bez zacieków, łatwe do utrzymania w czystości.

Dobór wielkości grzejnika

Dobierając grzejnik przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na moc grzewczą. Proponując kupno grzejnika, dystrybutorzy często przyjmują uproszczony dobór ich mocy, czyli 100–130 W/m² przy założeniu, że temperatura wewnętrzna w łazience powinna wynosić +25°C. Przy projektowaniu czy modernizacji instalacji centralnego ogrzewania powinno się obliczyć zapotrzebowanie ciepła dla wszystkich pomieszczeń, w tym również dla łazienki. Inne bowiem straty ciepła będą w łazience z oknem przy ścianach szczytowych, inne zaś w pomieszczeniu usytuowanym w środku budynku.
Na rynku dostępne są grzejniki o wydajności od około 500 W do 2500 W. Tak duża oferta pozwala zaspokoić różne potrzeby oraz dobrać odpowiednią wielkość grzejnika do danego pomieszczenia.
Moc cieplna podawana przez producentów odnosi się zazwyczaj do parametrów 90/70/20°C gdzie 90 określa temperaturę zasilania, 70 – temperaturę powrotu, a 20 – temperaturę w pomieszczeniu. Jeżeli dla instalacji c.o. założono inne temperatury wody grzejnej lub temperatura pomieszczenia jest inna niż 20°C – przy doborze grzejnika stosuje się współczynniki korekcyjne.

Stalowe grzejniki rurowe

Stalowe grzejniki rurowe powinny być montowane w układach zamkniętych i szczelnych, które są zabezpieczone przeponowym naczyniem wzbiorczym. Stosowanie tego typu urządzeń w systemach otwartych może niekorzystnie wpłynąć na trwałość grzejnika. Na wytrzymałość instalacji centralnego ogrzewania istotny wpływ ma jakość wody. Opróżniać grzejnik z wody można tylko w wypadkach awaryjnych. Zaleca się, aby ciśnienie robocze nie przekraczało 0,6 MPa, a dla niektórych typów grzejników – 0,4 MPa. Maksymalna temperatura wody powinna wynosić 95°C.  Ze względu na małe przekroje wewnętrzne rurek, a tym samym duże opory hydrauliczne, grzejniki tego typu stosuje się raczej w instalacjach wyposażonych w pompę. Można je montować w instalacjach wykonanych z rur stalowych, z tworzyw sztucznych oraz miedzianych. Małe pojemności wodne tych grzejników sprawiają, że dobrze współpracują one z zaworami termostatycznymi i szybko reagują na zmieniające się zapotrzebowanie na ciepło w układzie c. o.
Możliwości podłączenia grzejnika. Przewody pionowe grzejników zakończone są zazwyczaj czterema króćcami przyłączeniowymi. W jeden z górnych króćców może być wkręcony odpowietrznik. Dwa następne mogą służyć do podłączenia zasilania i powrotu instalacji c.o. W pozostały króciec może być montowany korek zaślepiający. Możliwości podłączeń grzejnika jest wiele. W wypadku tzw. drabinki większość producentów nie zaleca podłączenia do jednego kolektora zasilania i powrotu wody. Takie rozwiązanie obniża bowiem wydajność grzejnika. Większość firm zaleca podłączenie grzejnika od dołu. Jest to rozwiązanie najbardziej estetyczne.

Produkowane są również grzejniki z podłączeniem z boku, ze standardowym rozstawem podłączenia bocznego równym 50 cm. Mogą być stosowane w pomieszczeniach modernizowanych, gdzie montowane są zamiast grzejników żeliwnych.
Grzejniki oferowane na rynku wyposażone są najczęściej w odpowietrzniki ręczne, komplet uchwytów mocujących i korki zaślepiające. Grzejniki można wieszać na ścianie, lub montować jako stojące, tworząc w ten sposób ażurową ścianę działową.

Grzejniki wodno-elektryczne

Do większości grzejników można dokupić grzałki elektryczne. Spełniają one rolę alternatywnego źródła ciepła poza sezonem grzewczym. Grzejnik w wersji wodno-elektrycznej można wykorzystywać przez cały rok: suszyć ręczniki i dogrzewać pomieszczenie wiosną i jesienią (kiedy centralne ogrzewanie jest wyłączone).
Moc grzałki powinna być mniejsza od mocy grzejnika. Stosowane są różne zasady doboru wielkości grzałki. Niektórzy zalecają, aby moc grzałki była co najmniej o 100–150 W mniejsza od mocy grzejnika, np. gdy grzejnik ma moc 500 W, to moc grzałki powinna wynosić 350 W. Inni proponują proporcjonalne zmniejszenie mocy – moc grzałki to 70–80% mocy grzejnika. Każdy producent oferuje określoną grzałkę elektryczną do odpowiedniej wielkości grzejnika. Grzałki można regulować za pomocą programatora z funkcją czasu i temperatury. Urządzenia te pozwalają sterować temperaturą w łazience. Zmniejszają również zużycie energii. Większość grzałek wyposażona jest w dwa termostaty: termostat pracy (około 75°C) oraz termostat bezpieczeństwa (około 95°C).

Warunki montażu grzałki

Grzałki elektryczne można podłączać wyłącznie do jednego z dwóch dolnych króćców grzejnika, tzn. w dolnej części pionowych przewodów. Jeżeli grzejnik zasilany jest od dołu, wówczas grzałka montowana jest w trójniku przy kolektorze powrotnym. Można też zastosować armaturę przyłączeniową, dzięki której zasilenie i powrót podłączone są do jednego kolektora. Otwór dolny w drugim kolektorze wykorzystuje się do zamontowania grzałki. Czynnikiem grzewczym w systemie wodno-elektrycznym jest woda pochodząca z układu centralnego ogrzewania. Dlatego też koniecznym warunkiem właściwego działania urządzenia jest całkowite wypełnienie instalacji wodą przez cały rok.
Grzałkę można uruchomić po zamknięciu zaworu odcinającego na zasilaniu, co zapobiega krążeniu wody w instalacji. Jednocześnie na powrocie z grzejnika nie powinno się montować zaworów odcinających, aby zapewnić kompensację. Instalacja musi bowiem przejąć pewną ilość wody, wynikającą ze wzrostu objętości czynnika grzewczego pod wpływem temperatury. W układzie wzrasta także ciśnienie.